Fiscaal

Omwille van het groot aantal sluitingen en collectieve ontslagen waarmee we de laatste tijd geconfronteerd werden, wil de overheid ondernemingen stimuleren om te investeren in zgn. “ontwrichte zones”.

Het competitiviteitspact[1] geeft in dit verband de mogelijkheid aan de gewesten om, in geval van grootschalige collectieve ontslagen, een steunzone af te bakenen[2]. Op 1 augustus heeft de wetgever dit begrip collectief ontslag uitgebreid tot alle collectieve ontslagen[3]. Het heeft daarbij geen belang of dit ontslag al dan niet volgt op een faillissement[4].

In dergelijke steunzone genieten de werkgevers, die door een investering nieuwe arbeidsplaatsen creëren, onder bepaalde voorwaarden van een gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing van 25% van de ingehouden bedrijfsvoorheffing op de bezoldigingen van de werknemers die verband houden met de nieuwe arbeidsplaatsen.

Momenteel zijn in Vlaanderen 2 steunzones[5] van kracht: één rond Ford Genken één rond de Philips- site in Turnhout[6] .

Oorspronkelijk kwamen enkel de bedrijventerreinen die zich in een straal van 40 km rond deze vestigingen bevinden in aanmerking. Op basis van een Koninklijk besluit van 9 april 2017 (B.S. van 18 april 2017) werd dit toepassingsgebied van de Vlaamse steunzones echter uitgebreid met incubatoren, bedrijvencentra en brownfieldprojecten die binnen dezelfde perimeter gelegen zijn[7].

De gewesten mogen op 1 augustus 2018 4 bijkomende nieuwe steunzones (in totaal 8) afbakenen voor zover het gewest beslist om de oppervlakte van de zone te beperken binnen een cirkel waarvan de straal 20 km of minder bedraagt.

Het Vlaams gewest integreert de afbakening van deze steunzones in de webapplicatie “geopunt” [8] en voorziet in deze applicatie de mogelijkheid om op te zoeken of een bepaald adres of kadastraal perceelnummer zich al dan niet in de steunzone bevindt.

Hoewel deze maatregel officieel in werking is getreden op 1 mei 2015[9], is ze met terugwerkende kracht op die datum in werking getreden ten gevolge van de rechtzettingen die werden aangebracht door de wet van 18 december 2015 [10].

 

---

[1] Wet van 15 mei 2014 houdende uitvoering van het pact voor competitiviteit, werkgelegenheid en relance, Belgisch Staatsblad 22 mei 2014

[2] In geval van collectief ontslag stelt het gewest waarin (de) getroffen vestiging(en) gelegen is binnen de drie jaar na de kennisgeving van het collectief ontslag, een steunzone voor aan de minister van Financiën en dit  voor een toepassingsperiode van maximum zes jaar. Vervolgens is de goedkeuring van de federale overheid vereist, waarbij een samenwerkingsakkoord zal worden gesloten tussen het gewest en de federale regering omtrent de nadere modaliteiten van de maatregel.

[3] Die worden georganiseerd.

[4] Art. 15 van de wet van 15 mei 2014 gewijzigd door de wet van 30 juli 2018 die op 1 augustus 2018 in werking is getreden.

[5] De Vlaamse Regering heeft bovendien op 21 april 2017 ingestemd met de afbakening van een bijkomende (en dus derde steunzone in Vlaanderen) rond Zaventem-Vilvoorde.

[6] In Wallonië en Brussel werden nog geen specifieke steunzones afgebakend. Er werd op 17 november 2015 wel reeds een samenwerkingsakkoord gesloten tussen het Waalse Gewest en de federale overheid.

[7] Deze incubatoren, bedrijvencentra en brownfieldprojecten zijn terug te vinden in bijlage van voormeld Koninklijk besluit. Door deze uitbreiding wil de overheid de loonlastenverlaging verder uitbreiden om nog meer bedrijven in ontwrichte zones extra groeikansen te geven.

[8] Voor het Waals gewest zal gebruik worden gemaakt van "WalOnMap".

[9] Door publicatie van het Koninklijk besluit van 28 april 2015 tot uitvoering van artikel 16 van de wet van 15 mei 2014 houdende uitvoering van het pact voor competitiviteit, werkgelegenheid en relance, wat het Vlaamse Gewest betreft, en tot vaststelling van het in artikel 2758, § 5, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 bedoelde formulier, B.S. 30 april 2015.

[10] Wet van 18 december 2015 houdende fiscale en diverse bepalingen, B.S. van 28 december 2015.

In het algemeen komen alle werkgevers die onder de wet van 5 december 1968 betreffende de collectieve arbeidsovereenkomsten en de paritaire comités ressorteren en die personen tewerkstellen krachtens een arbeidsovereenkomst (wet van 3 juli 1978) of een leerovereenkomst in aanmerking voor deze maatregel.

Verder dient een onderscheid te worden gemaakt tussen 2 groepen van werkgevers: 

• Groep 1: de kleine en middelgrote ondernemingen (KMO’s) en de partnerondernemingen;
• Groep 2: de ondernemingen die niet als KMO kunnen beschouwd worden in het licht van deze maatregel

Groep 1: KMO’s en partnerondernemingen

Dit zijn de werkgevers, natuurlijke personen en vennootschappen, die aan de voorwaarden voldoen van kleine en middelgrote ondernemingen in het licht van de Europese staatssteunregels[1].

Concreet betreft het werkgevers die in ten minste twee van de laatste drie afgesloten tijdperken, voorafgaand aan het belastbaar tijdperk waarin het formulier inzake de toepassing van deze steunmaatregel[2] geldig overlegd werd, aan volgende voorwaarden voldoen:  

• een jaargemiddelde van het personeelsbestand in dienst hebben van maximum 250 personen (voltijdse equivalenten);
• een jaaromzet (exclusief BTW) van maximum 50 miljoen euro;
• een balanstotaal van maximum 43 miljoen euro.

Indien de werkgever een vennootschap is, dan gelden voor de berekening van bovenstaande criteria. 

De bepalingen van artikel 1:24 §§2-4 van het Wetboek van vennootschappen en verenigingen (WVV).

In geval van groepen van vennootschappen[3] (artikel 11 Wetboek vennootschappen) moeten bovenvermelde criteria op geconsolideerde basis berekend worden.

Partnerondernemingen

Sinds 1 augustus 2018 is een bijzondere regeling van toepassing op partnerondernemingen. Dat zijn natuurlijke of rechtspersonen die niet verbonden zijn met de werkgever. Ze beschikken echter over een deelneming van 25% of meer van het kapitaal of de stemrechten van deze werkgever of deze werkgever houdt ten minste 25% van het kapitaal of de stemrechten van de partneronderneming aan[4].

Uitsluitingen van het begrip partneronderneming

Van het begrip partneronderneming worden uitgesloten:  openbare participatiemaatschappijen, risicokapitaalmaatschappijen, business angels, universiteiten, onderzoekscentra zonder winstoogmerk, institutionele beleggers, regionale ontwikkelingsfondsen en autonome lokale autoriteiten.

Berekening van het begrip KMO

De jaaromzet, het balanstotaal en het jaargemiddelde van het personeelsbestand van de werkgever worden verhoogd met diezelfde elementen van elke partneronderneming, in verhouding tot het hoogste percentage van de volgende twee percentages :   - hetzij het percentage van de stemrechten dat verbonden is met de deelneming;   - hetzij het percentage van het kapitaal dat de deelneming vertegenwoordigt.

Groep 2: Ondernemingen die niet voldoen aan de criteria van groep 1 (grote ondernemingen)

Groep 2 betreffen de werkgevers, natuurlijke personen en rechtspersonen die niet voldoen aan de criteria zoals bovenstaand voor groep 1 bepaald.

Wanneer kan geen toepassing worden gemaakt van de maatregel?

Voor beide groepen van werkgevers geldt dat zij geen toepassing kunnen maken van de maatregel, indien zij zich in één van volgende situaties bevinden op het ogenblik van het overleggen van het formulier inzake de toepassing van deze steunmaatregel[5]:

• er werd een aangifte of vordering tot faillietverklaring ingesteld of het beheer van hun actief werd geheel of ten dele ontnomen (art. 7 en 8 faillissementswet);
• er werd een procedure van gerechtelijke reorganisatie geopend (art. 23 Wet van 31 januari 2009);
• het betreft een ontbonden vennootschap die zich in staat van vereffening bevindt;
• ten gevolge van geleden verlies is het netto actief gedaald tot minder dan de helft van het vaste gedeelte van het maatschappelijk kapitaal;
• er werd steun ontvangen die door de Europese Commissie geacht wordt verenigbaar te zijn met de communautaire richtsnoeren inzake redding- en herstructureringssteun aan ondernemingen in moeilijkheden van 1 oktober 2004 (en zij hebben de lening nog niet hebben terugbetaald, de garantie nog niet beëindigd of zij bevinden zich nog steeds in de herstructureringsfase);
• er bestaat een bevel tot terugvordering tegen de werkgever ingevolge een besluit van de Europese Commissie die een door de Lidstaat verleende steun onrechtmatig en onverenigbaar met de interne markt heeft verklaard.

Werkgevers behorende tot groep 2 (grote ondernemingen), kunnen bovendien geen toepassing kunnen maken van de maatregel, indien zij zich in één van volgende situaties bevinden:

•  indien voor de laatste twee belastbare tijdperken die het overleggen van het formulier inzake de toepassing van deze steunmaatregel voorafgaan:
  • het totale bedrag van de schulden (art. 88 KB van 30 januari 2001) hoger is dan 7,5 keer het eigen vermogen zoals bedoeld in hetzelfde artikel;
  • het bedrag vermeld op de post “Kosten van schulden” (art. 89 zelfde KB) verminderd met het bedrag vermeld op de post “Opbrengsten van financiële activa” (zoals bedoeld in hetzelfde artikel groter is dan de EBITDA.
• indien zij dezelfde of een vergelijkbare activiteit, in de Europese Economische Ruimte hebben stopgezet in een periode van twee jaar vóór het tijdstip waarop het formulier inzake de toepassing van deze steunmaatregel werd overlegd;
• indien zij op het ogenblik van het overleggen van het formulier inzake de toepassing van de steunmaatregel, de in dit formulier opgenomen verklaring niet hebben onderschreven waarin het voornemen is opgenomen om geen dezelfde of een vergelijkbare activiteit in de EER stop te zetten in een periode van twee jaar volgend op de aanvang van de investering.

 

---

[1] Deze maatregel kadert in de EU staatssteun en is gebaseerd op de algemene Europese groepsvrijstellingsverordening (Verordening (EU) nr. 651/2014 van de Commissie van 17 juni 2014). Op basis van deze verordening wordt vermeden dat voor elke afbakening van een steunzone de afzonderlijke en voorafgaande instemming van de Europese Commissie vereist is (wat de afbakening van steunzones alleen maar zou blokkeren en/of vertragen).

[2] Zie vraag “Welke formaliteiten dienen te worden nageleefd?”.

[3] De verbonden vennootschappen worden vervangen door de groep van vennootschappen die wordt omschreven in artikel 2/1 van het WIB 92 dat verwijst naar artikel 1:20 van het Wetboek van Vennootschappen en Verenigngen.

[4] Artikel 275/8, § 2, 4^e lid van het WIB 1992.

[5] Zie vraag “Welke formaliteiten dienen te worden nageleefd?”.

Ja.

Erkende uitzendkantoren die uitzendkrachten ter beschikking stellen van werkgevers die in aanmerking komen voor deze maatregel (zie vraag: “Welke werkgevers komen in aanmerking voor deze maatregel?”) en die voor deze uitzendkrachten bezoldigingen uitbetalen die voldoen aan de ter zake geldende voorwaarden (zie vraag: “Gelden er specifieke voorwaarden?”), kunnen van deze gunstmaatregel genieten in de plaats van de werkgever.

Dit werd bevestigd door de wet van 18 december 2015 en bovendien kregen uitzendkantoren op basis van diezelfde wetgeving bijkomend de mogelijkheid om via de bijlage in de aangifte van de inkomstenbelasting aan te geven dat de nieuwe arbeidsplaats gedurende 3 jaar (KMO’s) (resp. 5 jaar voor grote ondernemingen) behouden is gebleven (zie vraag “De nieuwe arbeidsplaatsen die gecreëerd worden door de investering”).

Door deze toevoeging kunnen uitzendkantoren nu ten volle hun verantwoordelijkheid opnemen en wordt vermeden dat zij afhankelijk zouden zijn van hun opdrachtgever voor het leveren van dit bewijs (in geval de vrijstelling volledig werd ingehouden door het uitzendkantoor en de opdrachtgever dus helemaal geen belang heeft bij het aantonen van het behoud van de arbeidsplaats).

Er wordt een bijkomende voorwaarde ingevoerd: uitzendkantoren moeten zich vooraf melden bij de administratie volgens modaliteiten die bij koninklijk besluit zullen worden vastgesteld. De uitzendkantoren komen in afwachting van de bekendmaking van dit koninklijk besluit nog in aanmerking voor deze vrijstelling[1].

 

---

[1] Art. 275/8, § 1, 8^e lid en art. 275/9, § 1, 9e lid van het WIB 1992.

Deze maatregel voor steunzones mag geenszins verward worden met een andere fiscale maatregel inzake regionale steunkaarten.

Een regionale steunkaart is een kaart met steungebieden die, op basis van de Europese richtlijnen inzake regionale steunmaatregelen[1], zijn achtergebleven op sociaal- economisch vlak. Deze steunkaart wordt samengesteld door de gewesten en heeft slechts uitwerking na publicatie in het Europees Publicatieblad.

Het doel van de regionale steunkaarten bestaat erin om de economische ontwikkeling en de werkgelegenheid in bepaalde regio’s te bevorderen. Om deze doelstelling te bereiken, werd een fiscale maatregel verbonden aan de regionale steunkaarten.

Zo kunnen bedrijven die gevestigd zijn in een gebied behorende tot de steunkaarten subsidies verkrijgen voor regionale investeringsprojecten[2].

 

---

[1] Publicatieblad van 23 juli 2013, c 209/01.

[2]Grote bedrijven kunnen bovendien enkel binnen deze afbakening van de regionale steunkaarten- in het kader van de Europese staatssteunregels - investeringssteun onder voorwaarden genieten.

De gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing voor steunzones is slechts van toepassing indien de werkgever:

• investeert in een steunzone;
• en ten gevolge van deze investering nieuwe arbeidsplaatsen creëert.

Vanaf 1 augustus 2018 wordt een investering die wordt gedaan door een vennootschap die deel uitmaakt van dezelfde groep als die van de werkgever gelijkgesteld met een investering door de werkgever[1]. Voor de toepassing van de aan de KMO verleende vrijstelling moeten zowel de werkgever als de onderneming die de investering heeft gedaan bewijzen dat ze aan het KMO-begrip voldoen. Het aanvraagformulier van de vrijstelling zal worden aangepast.

 

---

[1] Art. 275/8, § 1, 4^e lid en art. 275/9, § 1, 4e lid van het WIB 1992.

Met betrekking tot de investeringen die in aanmerking komen voor deze maatregel gelden 2 voorwaarden[1].

Materieel toepassingsgebied van de investering

Voor de werkgevers die behoren tot groep 1 (KMO’s), moet de investering:

• een investering zijn in materiële of immateriële vaste activa die verband houdt met:
  • hetzij de oprichting van een nieuwe inrichting;
  • hetzij de uitbreiding van de capaciteit van een bestaande inrichting;
  • hetzij de diversificatie van de productie van een inrichting naar producten die voordien niet in de inrichting vervaardigd werden;
  • hetzij een fundamentele verandering in het totale productieproces van een bestaande inrichting.
• Betrekking hebben op een overname[2] van materiële of immateriële vaste activa van:
  • hetzij een inrichting waarvan de derde- werkgever de sluiting van de vestiging heeft aangekondigd (art. 66 wet van 13 februari 1998);
  • hetzij een inrichting die deel uitmaakt van een onderneming waarvoor een procedure van gerechtelijke reorganisatie door overdracht onder gerechtelijk gezag is opgestart (art. 59 wet van 31 januari 2009);
  • hetzij een inrichting die deel uitmaakt van een onderneming waarvan de bevoegde rechtbank een vonnis van faillietverklaring heeft gewezen. Voor de werkgevers die behoren tot groep 2 (grote ondernemingen), moet de investering:
• een investering zijn in materiële of immateriële vaste activa die verband houdt met:
  • hetzij de oprichting van een nieuwe inrichting;
  • hetzij de diversificatie van de activiteit van een inrichting, op voorwaarde dat de nieuwe activiteit niet dezelfde is als of vergelijkbaar is met[3] de activiteit die voordien in die inrichting werd uitgeoefend.
• Betrekking hebben op een overname[4] van materiële of immateriële vaste activa van:
  • hetzij een inrichting waarvan de derde- werkgever de sluiting van de vestiging heeft aangekondigd (art. 66 wet van 13 februari 1998);
  • hetzij een inrichting die deel uitmaakt van een onderneming waarvoor een procedure van gerechtelijke reorganisatie door overdracht onder gerechtelijk gezag is opgestart (art. 59 wet van 31 januari 2009);
  • hetzij een inrichting die deel uitmaakt van een onderneming waarvan de bevoegde rechtbank een vonnis van faillietverklaring heeft gewezen. En op voorwaarde dat de nieuwe activiteit niet dezelfde is als of vergelijkbaar is met de activiteit die voordien in die inrichting werd uitgeoefend vóór de overname ervan.

Ligging van de inrichting waar de investering gebeurt

De steunzones worden opgedeeld in de groepen A en B.

Groep A bevat de steunzones of delen van steunzones die binnen de steungebieden vallen die zijn opgenomen in de regionale steunkaart.

Groep B daarentegen bevat de steunzones of delen van steunzones die niet binnen de steungebieden vallen die zijn opgenomen in de regionale steunkaart.

De werkgevers die behoren tot groep 2 dienen hun investering te verrichten in een inrichting die gelegen is in een steunzone die is opgenomen in groep A. Dit heeft te maken met het feit dat grote bedrijven enkel van Europese investeringssteun kunnen genieten binnen de afbakening van de regionale steunkaarten[5].

KMO’s (groep 1) daarentegen kunnen hun investering zowel verrichten in steunzones van groep A als van groep B.

 

---

[1] Oorspronkelijk golden er 3 voorwaarden. De eerste voorwaarde op basis waarvan slechts toepassing kon gemaakt worden van deze maatregel indien voor de beoogde investering gewestelijke steun werd verleend, werd afgeschaft. Voor werkgevers die tussen 1 mei 2015 en 1 januari 2016 geen aanvraag hadden ingediend omwille van deze voorwaarde, werd in een overgangsmaatregel voorzien. Zij kunnen hun aanvraag vooralsnog binnen de drie maanden indienen.

[2]De derde- werkgever en de onderneming waarvan sprake, mogen niet verbonden zijn (art.1:20 en 1:21 van het Wetboek van vennootschappen en verenigingen met de werkgever die de overname verricht).

[3]Een activiteit wordt geacht vergelijkbaar te zijn met een andere activiteit indien beide activiteiten behoren tot dezelfde klasse van de statistische classificatie van economische activiteiten NACE Rev. 2 (Verordening EG nr. 1893/2006).

[4]Zie voetnoot 9.

[5] Grote bedrijven kunnen bovendien enkel binnen deze afbakening van de regionale steunkaarten- in het kader van de Europese staatssteunregels - investeringssteun onder voorwaarden genieten.

Grote ondernemingen komen niet in aanmerking voor deze vrijstelling voor hun investeringen:

• die worden uitgevoerd in een inrichting waarin een overbrenging heeft plaatsgevonden van dezelfde of een vergelijkbare activiteit van een andere inrichting in de Europese Economische Ruimte(EER) en waarbij arbeidsplaatsen verloren zijn gegaan in deze andere inrichting. Dit verlies aan arbeidsplaatsen moet plaatsvinden in de loop van de twee jaar die voorafgaan aan de indieningsdatum van het aanvraagformulier van de vrijstelling;
• waarvoor een aanvraagformulier van de vrijstelling werd ingediend waarin de werkgever het voornemen niet heeft onderschreven om binnen twee jaar na voltooiing van de investering geen overbrenging uit te voeren van dezelfde of een vergelijkbare activiteit als een activiteit die door de werkgever in een andere vestiging in de EER werd uitgevoerd[1].

 

---

[1] Art. 275/9, § 3, 5^e lid van het WIB 1992.

Voor zowel de KMO’s als de grote ondernemingen (Groep 1 en 2), is de maatregel niet van toepassing op investeringen die kaderen in de uitoefening van een activiteit in één van volgende sectoren:

• visserij en aquacultuur (in de mate dat de activiteit begrepen is in het toepassingsgebied van Verordening EU nr. 1379/2013);
• de productie van landbouwproducten (die zijn opgenomen in bijlage I bij het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie die geen verdere bewerking hebben ondergaan die de aard van deze producten wijzigt).

Bovendien is de maatregel voor grote ondernemingen (groep 2) evenmin van toepassing op investeringen die kaderen in de uitoefening van een activiteit in één van volgende sectoren:

•  ijzer- en staalindustrie (art. 2, lid 43 Verordening EU nr. 651/2014);
• synthetische vezelindustrie (art. 2, lid 44 Verordening EU nr. 651/2014);
• vervoersector (art. 2, lid 45 Verordening EU nr. 651/2014);
• luchtvaartmaatschappijen en uitbating van luchthavens (cfr. richtsnoeren voor staatssteun aan luchthavens en luchtvaartmaatschappijen, PB C 99 van 4 juni 2014, pg.3);
• energieproductie,-distributie en – infrastructuur;
• scheepsbouwsector;
• winning van steenkool of kolen (art. 2, lid 13 Verordening Nr. 651/2014).

De maatregel geldt enkel voor bezoldigingen die betrekking hebben op een ten gevolge van de investering nieuw gecreëerde arbeidsplaats die voor het eerst wordt ingevuld tussen de dag waarin het aanvraagformulier van de vrijstelling wordt overgelegd en de eerste dag van de 36ste maand die volgt op de maand waarop de investering wordt voltooid. Het feit dat het aanvraagformulier van de vrijstelling kan worden overlegd na de voltooiing van de investering betekent niet dat de vrijstelling vóór die overlegging wordt toegepast.

Een arbeidsplaats wordt als nieuw beschouwd indien de arbeidsplaats in de betrokken inrichting het totaal aantal werknemers, uitgedrukt in voltijdse equivalenten, doet verhogen ten opzichte van het gemiddelde aantal werknemers, uitgedrukt in voltijdse equivalenten over de twaalf maanden voorafgaand aan de overlegging van het aanvraagformulier aan de administratie, vermeerderd met de andere door de investering reeds gecreëerde nieuwe arbeidsplaatsen uitgedrukt in voltijdse equivalenten.

Bij investeringen die de vorm aannemen van een overname, worden alle arbeidsplaatsen als nieuw aangemeld.

Deze maatregel is beperkt tot de bezoldigingen die, vanaf de initiële invulling van de nieuwe arbeidsplaats, binnen de 2 jaar uitbetaald worden. 

Bovendien moet deze nieuwe tewerkstelling gedurende minimum 3 jaar (voor KMO’s) en 5 jaar (grote ondernemingen) behouden blijven (zie eveneens de vraag: “Vanaf wanneer wordt deze gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing definitief?”).

De nieuwe tewerkstelling die ingevolge de investering binnen de 36 maanden (na voltooiing van de investering) gecreëerd werd, moet gedurende minimum drie jaar (voor KMO’s) en 5 jaar (grote ondernemingen) behouden blijven.

De vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing wordt immers maar definitief toegestaan nadat:

• KMO’s (groep 1) in een bijlage aan de aangifte in de inkomstenbelasting die betrekking heeft op het derde aanslagjaar (volgend op het aanslagjaar verbonden aan het belastbaar tijdperk binnen hetwelk de door de investering gecreëerde nieuwe arbeidsplaats is ingevuld) aantoont dat deze nieuwe arbeidsplaats gedurende ten minste 3 jaar is behouden gebleven.
• Grote ondernemingen (groep 2) in een bijlage aan de aangifte in de inkomstenbelasting die betrekking heeft op het vijfde aanslagjaar (volgend op het aanslagjaar verbonden aan het belastbaar tijdperk binnen hetwelk de door de investering gecreëerde nieuwe arbeidsplaats is ingevuld) aantoont dat deze nieuwe arbeidsplaats gedurende ten minste 5 jaar is behouden gebleven.

Ten aanzien van de werkgevers die dit bewijs niet kunnen leveren, wordt de bedrijfsvoorheffing die werd vrijgesteld van doorstorting, aangemerkt als verschuldigde bedrijfsvoorheffing van de maand binnen dewelke de bovenvermelde minimale behoudstermijn (3 of 5 jaar) is verstreken[1].

 

---

[1] Werkgevers die dus tijdig vaststellen dat de nieuwe tewerkstelling niet behouden is gebleven gedurende de voorgeschreven behoudstermijn van resp. drie, dan wel vijf jaar, kunnen de betaling van nalatigheidsintresten vermijden door de situatie voordien (m.n. vóór het verstrijken van de maand binnen dewelke de behoudstermijn verstreken is) recht te zetten.

Principe

De vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing bedraagt 25% van de bedrijfsvoorheffing die betrekking heeft op de in aanmerking komende bezoldigingen.

Wat zijn de beperkingen?

Deze maatregel is enerzijds beperkt tot een maximum van 7,5 miljoen euro per investering.

Voor grote ondernemingen (groep 2) wordt dit maximum verminderd met het geheel van bedrijfsvoorheffing waarvoor de werkgever op basis van deze maatregel werd vrijgesteld van doorstorting en van het geheel van de door een gewest aan de werkgever toegekende investeringssteun, in de mate dat:

• de vrijstelling of de steun betrekking heeft op een investering die in hetzelfde bestuurlijk arrondissement werd verricht als een vroegere investering waarop ook deze vrijstelling voor steunzones werd toegepast, en;
• deze vrijstelling of steun betrekking heeft op een investering waarvan de aanvang is gestart in de loop van drie jaar na de aanvang van de vroegere investering.

Verder is de vrijstelling beperkt tot de bezoldigingen die, vanaf de datum van initiële invulling van de nieuwe arbeidsplaats, binnen de 2 jaar uitbetaald worden. 

De nieuwe vrijstellingsregeling kan enkel gecumuleerd worden met de gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing voor[1]:

• nacht- en ploegenarbeid (art. 275/5 WIB 92);
• algemene structurele lastenvermindering[2] (art. 275/7 WIB 92).

De maatregel is dus niet cumuleerbaar met de gedeeltelijke vrijstellingen van doorstorting van bedrijfsvoorheffing voor de maritieme sector (art. 275/2 en 4 WIB 92), wetenschappelijk onderzoek (art. 275/3 WIB 92) en betaalde sportbeoefenaars (art. 275/6 WIB 92).

Vanaf 1 augustus 2018 mag de vrijstelling niet worden berekend op de bezoldigingen die betrekking hebben op overwerk dat door de betrokken werknemer wordt gepresteerd en dat wordt bedoeld door artikel 275/1[3].

 

---

[1] Op basis van het ontwerp van programmawet van 1 juni 2015 zou deze maatregel ook cumuleerbaar zijn met de nieuwe gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting bedrijfsvoorheffing die voorzien wordt voor startende ondernemingen.

[2] (Verhoogde) IPA- korting.

[3] Artikel 275/8, §1, 2^e lid van het Wetboek van de Inkomstenbelastingen 1992.

Ja. Vanaf 1 augustus 2018 mag de werkgever in het kader van een fusie, splitsing, een met een fusie of splitsing gelijkgestelde verrichting, een inbreng van de algemeenheid van goederen of een inbreng van bedrijfsafdeling of tak van werkzaamheid de exploitatie van de nieuwe investering overdragen aan een andere vennootschap.

Deze andere vennootschap zal worden gelijkgesteld met de werkgever voor de toepassing van de vrijstelling indien deze vennootschap:

• er onherroepelijk voor heeft geopteerd om met de werkgever te worden gelijkgesteld;
• een door de Koning vastgestelde procedure volgt.

Deze maatregel is momenteel niet van toepassing zolang die koninklijke besluiten niet werden bekendgemaakt[1].

 

---

[1] Art. 275/8, §1 8^e lid en art. 275/9 § 1, 9^elid van het WIB 1992 en artikel 8, 2^e lid van de wet van 30 juli 2018.

Vóór de aanvang van de investering moet de werkgever een formulier [1] inzake de toepassing van deze steunmaatregel op geldige wijze overleggen bij het bevoegde documentatiecentrum bedrijfsvoorheffing. Op dit formulier zal de werkgever de nodige gegevens moeten opgeven met betrekking tot de identiteit en activiteit van de werkgever, de opzet en uitvoering van de investering, de datum van aanvang en verwachte voltooiing van de investering en meer informatie aangaande de verwachte bijkomende arbeidsplaatsen.

Termijn voor het indienen van het formulier

Tot 31 juli 2018 kon de vrijstelling niet worden verleend indien de periode tussen de indiening van bovenvermeld formulier en de verwachte voltooiing van de investering met meer dan de helft overschreden werd. Idem indien niet wordt aangetoond dat de nieuw gecreëerde arbeidsplaatsen betrekking hebben op de investering.

Vanaf 1 augustus 2018 moet het formulier voor de toepassing van de maatregel uiterlijk worden ingediend in de loop van de derde maand na de voltooiing van de investering. Op het formulier moet altijd de verwachte voltooiingsdatum van de investering worden vermeld, maar die mag overeenstemmen met de effectieve voltooiingsdatum van de investering. De voltooiing van de investering is het tijdstip waarop deze investering effectief door de werkgever in gebruik wordt genomen; het is het tijdstip waarop de werkgever de investering exploiteert in het kader van zijn economische activiteit.

Deze effectieve voltooiing van de investering moet plaatsvinden binnen de zes maanden na de verwachte voltooiing die in het formulier is vermeld. De administratie zou dit criterium strikt kunnen toepassen.

 

---

[1] Het oorspronkelijke formulier werd vervangen door een nieuwe versie (Koninklijk besluit van 9 april 2017, B.S. van 18 april 2017). Deze nieuwe versie bevat geen inhoudelijke wijzigingen, maar een aanpassing ervan was noodzakelijk ingevolge een interne herstructurering van de belastingadministratie (zo zijn ten gevolge van deze herstructurering de fysieke adressen en emailadressen gewijzigd waarnaar de door de werkgevers ingevulde formulieren moeten worden verzonden).

 

De betrokken werkgevers moeten twee aangiften 274 indienen voor de periode waarin zij gedeeltelijk of volledig kunnen worden vrijgesteld van storting van bedrijfsvoorheffing.

 

Rubrieken van de aangifte 274	De eerste slaat op alle inkomsten van alle werknemers	De tweede slaat op de inkomsten van de werknemers waarvoor een vrijstelling van doorstorting geldt.
"Aard van de inkomsten"	Code "10"	Code "81" (KMO’s – groep 1) of “91” (voor grote onderneming – groep 2).
"Belastbare inkomsten"	Bedrag van de belastbare bezoldigingen van de betrokken periode	Bedrag van de belastbare bezoldigingen die werden uitbetaald ten gevolge van de door de investering gecreëerde nieuwe arbeidsplaatsen.
"Verschuldigde bedrijfsvoorheffing”	Het bedrag van de ingehouden bedrijfsvoorheffing (aanvankelijk verschuldigde bedrijfsvoorheffing).	Een negatief bedrag gelijk aan 25% van de bedrijfsvoorheffing die betrekking heeft op de in aanmerking komende bezoldigingen

 

In dat geval dient slechts één aangifte bedrijfsvoorheffing te worden opgesteld.

 

Rubrieken van de aangifte 274
"Aard van de inkomsten"	Code "81" (KMO’s – groep 1) of “91” (voor grote onderneming – groep 2).
"Belastbare inkomsten"	Bedrag van de belastbare bezoldigingen die werden uitbetaald ten gevolge van de door de investering gecreëerde nieuwe arbeidsplaatsen en die niet meer in aanmerking komen voor de steunmaatregel.
"Verschuldigde bedrijfsvoorheffing”	Een positief bedrag gelijk aan 25% van de bedrijfsvoorheffing die betrekking heeft op de hierboven vermelde belastbare bezoldigingen

 

Deze maatregel is in werking getreden op 1 mei 2015.

• Artikel 275/8 en 275/9 Wetboek van de inkomstenbelastingen (WIB) 92;
• Wet van 15 mei 2014 houdende uitvoering van het pact voor competitiviteit, werkgelegenheid en relance
• Wet van 24 maart 2015 tot aanpassing van de Belgische wetgeving aan de Europese regels
• Koninklijk besluit van 28 april 2015 tot wijziging van het KB/WIB 92 inzake de vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing in toepassing van de artikelen 275/1, 275/3, 275/7, 275/8 en 275/9 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992
• Koninklijk besluit van 28 april 2015 tot uitvoering van artikel 16 van de wet van 15 mei 2014 houdende uitvoering van het pact voor competitiviteit, werkgelegenheid en relance, wat het Vlaamse Gewest betreft, en tot vaststelling van het in artikel 2758, § 5, van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992 bedoelde formulier, B.S. 30 april 2015
• Wet van 18 december 2015 houdende fiscale en diverse bepalingen, B.S. van 28 december 2015
• Wet van 30 juli 2018 houdende de optimalisatie van de steun aan werkgevers die investeren in een zone in moeilijkheden.
• Koninklijk besluit van 9 april 2017 (B.S. van 18 april 2017)

De bezoldigingen van werknemers vormen het voorwerp van een inhouding aan de bron door de schuldenaar van de bedrijfsvoorheffing[1]. Deze ingehouden voorheffing wordt aangegeven en doorgestort aan de fiscus binnen een maandelijkse of driemaandelijkse termijn.

In bepaalde gevallen en mits naleving van bepaalde voorwaarden en formaliteiten kan de werkgever vrijgesteld worden van deze verplichting tot doorstorting van de ingehouden bedrijfsvoorheffing op de belastbare bezoldigingen van de werknemers die hij tewerkstelt.

Concreet betekent dit dat enkel een deel van de ingehouden bedrijfsvoorheffing moet worden doorgestort aan de schatkist en dat de werkgever het andere deel (bepaald percentage in functie van het specifieke geval) mag bijhouden (in bepaalde gevallen geldt echter wel een bestedingsverplichting/ bestedingsbeperking).

100% inhouding van bedrijfsvoorheffing als algemene voorwaarde

Deze vrijstellingen van doorstorting van bedrijfsvoorheffing zijn toegelaten op voorwaarde dat de werkgever op deze bezoldigingen 100% van de bedrijfsvoorheffing inhoudt. Indien de bedrijfsvoorheffing voor een werknemer die in aanmerking komt voor een vrijstelling, 0 bedraagt (bv. Frans-Belgische grensarbeider), dan kan immers geen enkele vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing worden toegekend.

Het eventuele fiscale voluntariaat, ingehouden als aanvulling op de reglementaire bedrijfsvoorheffing, komt in aanmerking voor de verschillende vrijstellingen van doorstorting van bedrijfsvoorheffing.

Hulpmaatregel voor de ondernemingen

De techniek van de gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing strekt er in de eerste plaats toe om de werkgever te helpen en niet de werknemer. Aan zijn fiscale situatie verandert immers niets.

Op het vlak van zijn maandelijkse bezoldiging zal de inhouding van bedrijfsvoorheffing van de bruto bezoldiging gelijk zijn (inhouding van 100%) aan die welke verricht zou zijn indien de gedeeltelijke vrijstelling niet had bestaan. Ook het bedrag van de belasting zal niet verschillend zijn met of zonder vrijstelling, vermits de aanslag wordt berekend op basis van het belastbare bedrag dat het voorwerp van de inhouding heeft gevormd.

 

---

[1] Artikel 270,1° van het WIB 92: het gaat om natuurlijke of rechtspersonen die schuldenaar zijn van bezoldigingen en onderworpen zijn aan een Belgische belasting.

België heeft sinds 2003 een aantrekkelijke regeling ingevoerd waarbij werkgevers die onderzoekers tewerkstellen een gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing genieten. Dit betekent simpelweg gezegd dat zij een deel van de ingehouden bedrijfsvoorheffing op de lonen mogen bijhouden. Zij moeten dit deel dus niet doorstorten aan de fiscus. De bedoeling hiervan is het concurrentievermogen van de Belgische ondernemingen die aan onderzoek en ontwikkeling doen te versterken door in een fiscale gunstregeling te voorzien voor hun investeringen in deze domeinen.

Deze regeling werd eind 2005[1] samengevat in één tekst, meer bepaald in het artikel 275/3 van het WIB 92. Nadien werd het toepassingsgebied steeds verder uitgebreid tot meerdere hypothesen van tewerkstelling van werknemers in het domein van het wetenschappelijk onderzoek.

In 2013 werd het percentage van de vrijstelling verhoogd, met daartegenover een scherpere controle via de invoering van bijkomende administratieve procedures[2].

Tot slot werd deze gedeeltelijke vrijstelling op 1 januari 2018 in het kader van de hervorming van de vennootschapsbelasting uitgebreid naar bepaalde bachelordiploma’s.

 

---

[1] Wet houdende diverse bepalingen van 23 december 2005, Belgisch Staatsblad van 30 december 2005, 2de editie.

[2] Wet van 17 juni 2013 houdende fiscale en financiële bepalingen en bepalingen betreffende de duurzame ontwikkeling, Belgisch Staatsblad van 28 juni 2013.

 

De wet voorziet in de gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing ingehouden op de totaliteit of een gedeelte van de bezoldiging toegekend aan onderzoekers tewerkgesteld:

• in het kader van het "academisch" wetenschappelijk onderzoek (universiteiten, hogescholen en fondsen voor wetenschappelijk onderzoek)[1];
• door erkende wetenschappelijke instellingen (limitatieve lijst)[2];
• in onderzoeks- of ontwikkelingsprojecten of -programma's geleid in uitvoering van samenwerkingsovereenkomsten[3] tussen ondernemingen en Europese universitaire of daarmee gelijkgestelde instellingen of één van de voornoemde erkende instellingen;
• door "young innovative companies" in het kader van onderzoek en ontwikkeling[4];
• in onderzoeks- of ontwikkelingsprojecten of -programma's geleid door privéondernemingen op voorwaarde dat de onderzoekers in het bezit zijn van een doctoraat of een master- of bachelordiploma in een specifieke wetenschappelijke discipline[5].

 

De wet spreekt over bezoldigingen, zonder verdere toelichting.

Rekening houdend met de algemene context van de ingevoerde regeling moet de term "bezoldigingen" worden begrepen in de zin van bezoldigingen van werknemers vastgelegd in artikel 31, 1ste en 2de lid van het Wetboek van de Inkomstenbelastingen 1992[1]. Volgens de administratie gaat het om bezoldigingen van werknemers: dit zijn de bezoldigingen die activiteiten belonen die in ondergeschikt verband zijn verricht. Zijn dus uitgesloten, de beroepsinkomsten van zelfstandige onderzoekers en de bezoldigingen van onderzoekers-zelfstandige bedrijfsleiders.

Het academisch onderzoek dat in een zelfde deel van de wet is opgenomen[1] omvat twee aspecten die op bepaalde punten van elkaar afwijken. Historisch gezien is dit het eerste geval van vrijstelling[2] dat de bevordering van het wetenschappelijk onderzoek in België beoogt.

Onderzoek aan een universiteit of hogeschool

Het voordeel van de gedeeltelijke vrijstelling wordt verleend aan de universiteiten of hogescholen die bezoldigingen aan assistent-onderzoekers betalen of toekennen.

Volgens de Federale Dienst Wetenschapsbeleid worden de assistent-onderzoekers[3] gedefinieerd als zijnde houders van een diploma van het hoger onderwijs tewerkgesteld door de universiteiten of hogescholen die wetenschappelijke onderzoeksopdrachten uitvoeren in het kader van de voorbereiding van een doctoraal proefschrift of gelijkaardige onderzoekswerkzaamheden[4].

Onderzoek gesteund door een fonds voor wetenschappelijk onderzoek

Academisch onderzoek wordt ook gevoerd door postdoctorale onderzoekers die tewerkgesteld zijn in allerlei (federale of regionale) fondsen voor wetenschappelijk onderzoek.  

De maatregel geldt enkel voor de volgende fondsen:

• het Federaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek/Fonds fédéral de la recherche scientifique;
• het Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek-Vlaanderen (FWO – Vl);
• het Fonds de la recherche scientifique – F.N.R.S. (Franse Gemeenschap).

Nog steeds volgens de Federale Dienst Wetenschapsbeleid worden hier de postdoctorale onderzoekers beoogd, dat wil zeggen de houders van een diploma van het hoger onderwijs die tewerkgesteld zijn door één van de voornoemde fondsen en die wetenschappelijke onderzoekswerkzaamheden uitvoeren op een postdoctoraal niveau.

Wetenschappelijk onderzoek(swerkzaamheden)?

Hoewel deze thematiek centraal staat in deze categorie van vrijstelling van doorstorting is nergens in de wettekst een definitie terug te vinden van het (wetenschappelijk) onderzoek.

Onder (wetenschappelijk) onderzoek en bij afwezigheid van een wettelijke definitie[5] omschrijven de parlementaire werkzaamheden dit als "vernieuwend en planmatig onderzoekswerk met het oog op het verwerven van nieuwe wetenschappelijke of technische kennis"[6].

Moet men een bewijs van de tewerkstelling van de onderzoeker voor onderzoekswerkzaamheden kunnen voorleggen?

Bij gebrek aan andere bewijselementen raadt de Federale Dienst Wetenschapsbeleid aan om in de aanstellingsakte[7] (arbeidsovereenkomst, opdracht, onderzoeksovereenkomst…) op z'n minst te vermelden dat de onderzoeker belast is met taken van wetenschappelijk onderzoek.

Hoeveel bedraagt de vrijstelling?

Sinds 1 juli 2013 is 80% van de ingehouden bedrijfsvoorheffing vrijgesteld van doorstorting aan de fiscus. 

Om welke bezoldigingen gaat het?

De gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing wordt berekend op de gehele bezoldiging van de onderzoekers. Zelfs indien zij gedeeltelijk belast zijn met andere taken (bijvoorbeeld administratieve of onderwijstaken), maar toch als assistent- onderzoekers of postdoctoraal onderzoekers aangemerkt worden, komt hun volledige bezoldiging in aanmerking voor de vrijstelling[8].

Besteding van de vrijgestelde bedragen: beperking

Oorspronkelijk had de wetgever geen bijzondere verplichting ingevoerd voor de aanwending van de vrijgestelde bedragen, behalve dat ze moesten worden geïnvesteerd in wetenschappelijk onderzoek.

Sinds 10 januari 2010 daarentegen bevat de wettekst[9] een specifieke negatieve verplichting voor academische instellingen (universiteiten, fondsen) en voor de  erkende wetenschappelijke instellingen.

Zij kregen het verbod opgelegd om de fondsen die het voorwerp van een vrijstelling van doorstorting hadden gevormd te gebruiken om de loonlast van de bestaande onderzoekers voort te verminderen. Deze onderzoekers genieten immers reeds voordelige maatregelen die ertoe strekken de loonlast te verlagen (vermindering van sociale lasten en overheidssubsidies). De loonbesparing ingevolge de vrijstelling is volgens de auteurs van dit wetgevend amendement in de eerste plaats bedoeld om te worden herbelegd in wetenschappelijk onderzoek "om bijkomende wetenschappelijke onderzoekers aan te werven of om het budget voor het eigenlijke wetenschappelijk onderzoek te verhogen"[10] (uitrusting, infrastructuur, enz.). 

 

---

[1] Art. 275/3, § 1, 1ste lid van het WIB 92.

[2] Programmawet (I) van 24 december 2002, Belgisch Staatsblad van 31 december 2002, 1ste editie.

[3] "Innovatief België – Fiscale maatregelen en innovatiepremies voor de bedrijven", informatiebrochure uitgegeven door de Federale Dienst Wetenschapsbeleid van de FOD Financiën en het VBO (Verbond van Belgische Ondernemingen), nr. 1.2, p. 6.

[4] Circulaire nr. AAFisc 17/2015 (Ci.RH. 244/635.467) dd. 08.05.2015 punt 8.

[5] De Federale Dienst Wetenschapsbeleid heeft gekozen voor de volgende definitie "de thematisch uitgevoerde creatieve werkzaamheden met het oog op de uitbreiding van de kennisvoorraad en het exploiteren ervan om nieuwe toepassingen te bedenken, zoals de ontwikkeling van nieuwe producten en procedés" in " Innovatief België – Fiscale maatregelen en innovatiepremies voor de bedrijven", o.c., p. 6 in fine.

[6] Ontwerp van wet betreffende het Generatiepact, Amendement nr. 12, MM. Devlies en Bogaert, Parl. doc., Kamer, gew. zitt. 2005-2006, nr. 2128/003, p. 25.

[7] De juridische aard van de verbintenis van de onderzoeker is niet doorslaggevend voor de toepassing van de vrijstellingsregeling.

[8] Mondelinge parlementaire vragen nr. 10078 en 10079 van de heer Bogaert d.d. 07.02.2006, Kamer, Commissie voor de Financiën en de Begroting, zittingsperiode 51, beknopt verslag, Com. 842, p.5-6. Circulaire nr. AAFisc 17/2015 (Ci.RH. 244/635.467) dd. 08.05.2015 punt 11.

[9] Artikel 275/3, § 1, 1ste lid in fine van het WIB 92.

[10] Wetsontwerp houdende fiscale en andere bepalingen, Amendement nr. 1, MM. De Potter en co, Parl. doc., Kamer, gew. zitt. 2009-2010, nr. 52-2310/002, p. 3.

Om welke situaties gaat het?

Het betreft het personeel dat bezoldigd is door wetenschappelijke instellingen die erkend zijn bij koninklijk besluit en houder is van een diploma van het hoger onderwijs en:

• ofwel wetenschappelijke werkzaamheden verricht als assistent-onderzoeker en één of meer promotoren bijstaat[1] in de verwezenlijking van hun onderzoeksdoelstellingen;
• ofwel uitvoerende wetenschappelijke werkzaamheden verricht voor onderzoek op postdoctoraal niveau.Buiten de verplichting om een erkenning bij koninklijk besluit te verkrijgen, is het begeleid onderzoek in wetenschappelijke instellingen aan dezelfde voorwaarden onderworpen als het academisch onderzoek. We verwijzen u naar die rubriek.

Wat verstaat men onder gediplomeerde van het hoger onderwijs?

Het gaat minstens om een diploma dat aantoont dat men onderwijs heeft gevolgd aan een hogeschool met een looptijd van 3 jaar, dat zijn de "vroegere" graduaten A1. Sinds Bologna stemt dat overeen met een "professionele bachelor".

Assistent-onderzoeker en post-doctorandus

Assistent-onderzoeker

Oorspronkelijk komt dit specifieke begrip uit de academische wereld. De overheveling van dat begrip naar de wereld van de (erkende) wetenschappelijke instellingen moet in een functionele zin gebeuren. Een assistent-onderzoeker is dus een personeelslid dat in het bezit is van een diploma van het hoger onderwijs en dat aan wetenschappelijke projecten werkt als assistent-onderzoeker. Deze persoon staat één of meer promotoren bij in de verwezenlijking van hun onderzoeksdoelstellingen. Houders van een A1-diploma of professionele bachelor hebben een diploma van het hoger onderwijs[2].

Post-doctorandus

De postdoctorale onderzoekers moet men in statutaire zin begrijpen omdat er geen andersluidende verduidelijking hierover bestaat. Het gaat dus om de onderzoekers die houder zijn van een diploma van het hoger onderwijs en die uitvoerende wetenschappelijke werkzaamheden verrichten voor het onderzoek op postdoctoraal niveau[3].

Erkenning door een in de ministerraad overlegd koninklijk besluit

Om de gedeeltelijke vrijstelling van bedrijfsvoorheffing te mogen toepassen, moet de wetenschappelijke instelling de erkenning van de Koning verkrijgen. De wettekst vermeldt dat de erkenning de vorm moet aannemen van een in de ministerraad overlegd koninklijk besluit.

Op 1 juli 2004 werd een eerste reeks wetenschappelijke instellingen erkend. Sindsdien werd deze lijst regelmatig aangepast en opgenomen in bijlage IIIquater van het koninklijk uitvoeringsbesluit van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992.

Let op! De procedure tot erkenning als wetenschappelijke instelling ligt al jaren stil omdat er een nieuw Koninklijk Besluit moet geschreven worden door het Kabinet van de Minister van Wetenschapsbeleid.

Vzw’s, wiens personeelsleden aan de vereiste voorwaarden voldoen (bv. diplomavereisten), hebben echter steeds de mogelijkheid om van de fiscale vrijstelling te genieten in de hoedanigheid van “onderneming die onderzoekers bezoldigen die meewerken aan onderzoeks- of ontwikkelingsprojecten of -programma’s en houder zijn van een doctoraat of een master- of bachelordiploma in de wetenschappen".

Zij moeten hun onderzoeksprojecten (in tegenstelling tot erkende wetenschappelijke instellingen) dan wel aanmelden bij BELSPO.

Om welke bezoldigingen gaat het?

De gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing mag door de erkende wetenschappelijke instelling op de gehele bezoldiging van de assistent- onderzoeker of postdoctorale onderzoeker berekend worden, zelfs indien de onderzoeker gedeeltelijk met andere taken belast is.

Besteding van de vrijgestelde bedragen: beperking

De beperking inzake het gebruik van de van doorstorting vrijgestelde bedragen is identiek[4] aan deze op het vlak van het academisch wetenschappelijk onderzoek. Gelieve de commentaar hierover te raadplegen.

Bijzondere bewijsformaliteit

Net zoals het academisch onderzoek zou de voorlegging van de aanstellingsakte (of de overeenkomst die de werknemer met de instelling bindt) moeten volstaan om aan te tonen dat de werknemer/onderzoeker tewerkgesteld is voor een activiteit van wetenschappelijk onderzoek.

 

---

[1] Lid van het leidinggevend personeel of verantwoordelijke voor de oriëntering van het onderzoek, statutaire organen, technische comités, raden van bestuur, wetenschappelijke raad.

[2] Circulaire nr. AAFisc 17/2015 (Ci.RH. 244/635.467) dd. 08.05.2015 punt 14 en 15. 

[3] Circulaire nr. AAFisc 17/2015 (Ci.RH. 244/635.467) dd. 08.05.2015 punt 16. 

[4] Artikel 275/3, § 1, 2^e lid 2 in fine van het WIB 92.

Uitbreiding van de begunstigden tot privéondernemingen

Sinds 1 oktober 2005 is de gedeeltelijke vrijstelling verruimd tot de bezoldigingen betaald aan onderzoekers die ondernemingen aanstellen voor onderzoeks- of ontwikkelingsprojecten of -programma's[1] die worden geleid in uitvoering van samenwerkingsovereenkomsten gesloten met onderzoeksinstellingen.

Deze samenwerking moet dienen om het (fundamenteel of toegepast) onderzoek aan te moedigen door banden te smeden tussen de bedrijfswereld, de academische wereld en de onderzoeksinstellingen.

Samenwerkingsovereenkomst

Deze samenwerkingsovereenkomst behelst elke overeenkomst die voorziet in een geformaliseerde samenwerking tussen een onderneming en één of meer onderzoeksinstellingen (universiteit[2], hogeschool, erkende wetenschappelijke instelling) waarbij de onderzoekers die in die onderneming werken en de onderzoeksploegen die in de onderzoeksinstelling(en) werken aan een zelfde onderzoeks- of ontwikkelingsproject of -programma meewerken.

Europees partnership

Deze onderzoekspartnerships kunnen bilateraal (een onderneming en een erkende onderzoeksinstelling (universiteit, hogeschool, erkende instelling)) of multilateraal[3] (meerdere privé- partners en ten minste één academische partner) worden gesloten.

In het domein van het academisch onderzoek valt het steeds vaker voor dat een project van die aard het strikte nationale kader overschrijdt en op Europese schaal wordt uitgewerkt en geleid. Om die reden heeft de wetgever de Europese samenwerking vergemakkelijkt door partnerships van bedrijven/onderzoeksinstellingen mogelijk te maken voor universiteiten of hogescholen die in de Europese Economische Ruimte gevestigd zijn[4].

Moet de onderzoeker een specifiek diploma bezitten?

Voor de toepassing van de vrijstelling gekoppeld aan een samenwerkingsovereenkomst moet men onder onderzoekers verstaan, de wetenschappers of ingenieurs die werken aan het bedenken of creëren van nieuwe kennis, producten, procedés, methodes of systemen. Zij moeten minstens een bachelordiploma hebben.

Bovendien zijn de leden van de onderneming die meewerken aan het onderzoeks- of ontwikkelingsproject of -programma, maar niet voldoen aan de diplomavereisten niet automatisch uitgesloten. Indien wordt aangetoond dat deze werknemers die kwalificatie in de onderneming hebben verworven, worden zij gelijkgesteld met ingenieurs en kunnen zij dus in aanmerking komen voor de toepassing van de maatregel[5].

Het project of programma moet niet noodzakelijk gesubsidieerd zijn om de maatregel te kunnen genieten. Indien er meerdere partners zijn, kan de betrokken Belgische onderneming de maatregel genieten zodra het consortium een kwalificerende partner bevat.

Onderzoeksproject

Sinds de wet van 17 juni 2013[6] wordt dit begrip gedefinieerd in het WIB. Voor alle uitleg hieromtrent, verwijzen we u naar de vraag: “Wat verstaat men onder ‘onderzoeks- of ontwikkelingsprojecten of -programma's?'

Hoeveel bedraagt de vrijstelling?

Sinds 1 juli 2013 is 80% van de ingehouden bedrijfsvoorheffing vrijgesteld van doorstorting aan de Schatkist. Verder in de tekst vindt u een algemene tabel die de evolutie van de tarieven in de verschillende betrokken periodes weergeeft.

Om welke bezoldigingen gaat het?

In tegenstelling tot de hypothesen die we tot hiertoe onderzocht hebben, is het gedeelte van de bezoldiging gestort aan de onderzoekers dat in acht zal worden genomen aan twee beperkingen onderworpen om de gedeeltelijke vrijstelling te kunnen genieten.

Deze beperkingen zijn cumulatief.

1ste beperking: bezoldiging gestort tijdens de looptijd van het project

Deze eerste beperking is tijdelijk: enkel de bezoldiging betaald of toegekend tijdens de periode waarin het project of programma "werkelijk" (officieel, wettelijk) loopt, zal in acht worden genomen voor de toepassing van de gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting.

De wedden die voor of na de periode waarin het project of programma loopt aan de onderzoekers worden betaald, zijn uitgesloten van het voordeel van de tijdelijke vrijstelling.

De maatregel is daarentegen onmiddellijk van toepassing op de lopende samenwerkingsovereenkomsten voor zover de wettelijke voorwaarden vervuld zijn.

2de beperking: bezoldiging die betrekking heeft op de effectieve tewerkstelling in het onderzoeksproject

De bezoldigingen die tijdens de looptijd van het project of programma worden uitbetaald, moeten bovendien aan de onderzoekers worden gestort in het kader van de uitvoering van het onderzoeks- of ontwikkelingsproject of -programma. Met andere woorden, de mate van toewijzing van een onderzoeker aan het project of programma bepaalt het gedeelte van zijn bezoldigingen dat in aanmerking komt voor de gedeeltelijke vrijstelling.

Voor een onderzoeker die halftijds is toegewezen aan een onderzoeks- of ontwikkelingsproject of -programma dat het voorwerp van het partnership met de onderzoeksinstelling vormt, zal slechts de helft van de uitbetaalde bezoldigingen in acht worden genomen voor de toepassing van de vrijstelling.

Voor de onderzoeker die daarentegen uitsluitend aan dat project of programma is toegewezen, zal de totaliteit van zijn bezoldiging in aanmerking worden genomen. Dezelfde redenering kan volgens ons ook worden gevolgd voor een onderzoeker die uitsluitend, zij het niet aan één, maar aan verschillende projecten of programma's in het kader van diverse partnerships is toegewezen.

Bijzondere bewijsformaliteit

Het is essentieel dat de samenwerkingsovereenkomsten in een contract geformaliseerd worden.

Identiteit van de onderzoekers ingezet voor het onderzoek

Bovendien en hoewel dat geen uitdrukkelijke voorwaarde van de wet is, raadt de Dienst voor Wetenschapsbeleid aan om, per project of programma, een lijst met de naam en functie van de onderzoekers die hieraan zijn toegewezen op te nemen in de samenwerkingsovereenkomst zelf of in een bijlage ervan.

Bewijs van de looptijd van het onderzoeksproject

De Dienst voor Wetenschapsbeleid wijst er terecht op dat men best een bewijs bijhoudt van het ogenblik waarop het onderzoeksproject wettelijk start. Het is immers noodzakelijk omdat men vanaf die datum een ondertekend bewijsstuk bezit zonder de officiële formalisering van de samenwerkingsovereenkomst af te wachten.

Volgens Wetenschapsbeleid bestaat een bewijsstuk in het bewaren van de werkelijke startdatum van het project, een ondertekende gezamenlijke intentieverklaring van de partijen betrokken bij het partnership die inzonderheid de datum van inwerkingtreding van het programma, de planning voor de afsluiting van de definitieve overeenkomst en de namen van de betrokken onderzoekers bevat.

Naar het voorbeeld van de gelijkaardige Franse wetgeving is op 1 juli 2006 een bijkomende categorie van kracht geworden. De jonge innoverende ondernemingen, young innovative companies, die bezoldigingen betalen of toekennen aan het wetenschappelijk personeel dat zij tewerkstellen, zullen eveneens een gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van de bedrijfsvoorheffing kunnen genieten. 

Young innovative companies

Cumulatieve voorwaarden

Een "young innovative company" is een onderneming die onderzoeksprojecten uitvoert en die op het einde van het belastbare tijdperk voorafgaand aan dat van de betaling of de toekenning van de bezoldigingen gelijktijdig aan de volgende voorwaarden voldoet:

• het gaat om een kleine (of middelgrote) vennootschap[1], dat wil zeggen een vennootschap die voor het laatste afgesloten boekjaar niet meer dan één van de volgende grenzen overschrijdt[2]:
  • het gemiddeld aantal tewerkgestelde werknemers bedraagt niet meer dan 50;
  • de jaarlijkse omzet, exclusief BTW, bedraagt niet meer dan 7.300.000 euro;
  • het balanstotaal bedraagt niet meer dan 3.650.000 euro;

• het gaat om een kleine en jonge vennootschap, dat wil zeggen dat ze minder dan 10 jaar vóór 1 januari van het jaar waarin de vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing wordt toegekend is opgericht[3];
• ze is niet opgericht in het kader van een concentratie, een herstructurering, een uitbreiding van een vroegere activiteit of een overname van dergelijke activiteiten[4];
• ze heeft uitgaven gedaan op het vlak van onderzoek en ontwikkeling die ten minste 15% van het totale bedrag van de kosten van het voorgaande belastbare tijdperk vertegenwoordigen.

De werkgever of de schuldenaar van de bezoldigingen moet een vennootschap zijn

In tegenstelling tot de vorige hypothesen moet de werkgever of de schuldenaar van de bezoldigingen een vennootschap zijn en niet een gewone onderneming.  Het toepassingsgebied van de vrijstelling is dus beperkter.

Onderzoeksproject

Sinds de wet van 17 juni 2013[5] wordt dit begrip gedefinieerd in het WIB. Voor alle uitleg hieromtrent, verwijzen we u naar de vraag: “Wat verstaat men onder ‘onderzoeks- of ontwikkelingsprojecten of -programma’s?’

Bedoelde onderzoekers: het wetenschappelijk personeel

Het gaat om[6]:

• de onderzoekers[7],
• de onderzoekstechnici, dat wil zeggen de personen die nauw samenwerken met de onderzoekers om voor de onmisbare ondersteuning van de werkzaamheden voor onderzoek en experimentele ontwikkeling te zorgen;
• de projectbeheerders O & O[8], dat wil zeggen de personen die belast zijn met het organiseren, coördineren en plannen van het project in zijn juridische, financiële en technologische aspecten.

De betrokken onderzoekers moeten in principe geen bachelordiploma hebben, maar wel relevante ervaring.

De bezoldigingen betaald aan het commerciële en administratieve personeel zijn dus alvast uitgesloten van het voordeel van de gedeeltelijke vrijstelling.

Om welke bezoldigingen gaat het?

De vrijstellingsmaatregel mag enkel toegepast worden op de bedrijfsvoorheffing verschuldigd op de bezoldigingen van het wetenschappelijk personeel die betrekking hebben op onderzoek of ontwikkeling. Anders gesteld, de bezoldigingen van het wetenschappelijk personeel komen slechts pro rata de tijd die ze effectief besteed hebben aan onderzoek of ontwikkeling, in aanmerking voor deze gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van de bedrijfsvoorheffing.

Toepassingen van de maatregel in de tijd

Wanneer de vennootschap op het einde van een belastbaar tijdperk niet meer voldoet aan alle voorwaarden om als een young innovative company te worden beschouwd, kan de vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing niet langer worden toegepast op de betaalde of toegekende bezoldigingen vanaf de daaropvolgende maand.

Niets belet een bestaande vennootschap daarentegen om het voordeel van de vrijstelling aan te vragen wanneer alle wettelijke voorwaarden vervuld zijn.

De nieuw opgerichte vennootschappen wachten best tot het einde van het eerste boekjaar om na te gaan of zij aan de wettelijke voorwaarden voldoen vermits de boekhoudkundige gegevens ten vroegste op dat moment beschikbaar zijn.

Bijzondere bewijsformaliteit

Aangezien volgens de fiscus enkel het "wetenschappelijk" gedeelte van de bezoldiging betaald aan het personeel dat onderzoek verricht in aanmerking komt voor de vrijstelling, is het voorzichtig om, in geval van gemengde activiteit van de werknemer, het gedeelte van de arbeidstijd dat wel en het gedeelte dat niet aan onderzoek zal worden besteed te vermelden in de aanwervingsovereenkomst of in bijlage ervan.

 

---

[1] Zoals gedefinieerd in art 15 van het Wetboek van vennootschappen zoals het bestond vóór te zijn gewijzigd door de wet van 18 december 2015 tot omzetting van Richtlijn 2013/34/EU van 26 juni 2013.

[2] Indien het gemiddeld aantal jaarlijks tewerkgestelde werknemers meer dan 100 bedraagt, zal de vennootschap niet meer als een kleine vennootschap worden beschouwd, ook al overschrijdt zij de overige grenzen niet.

[3] Zo zal de toepassing van de vrijstelling van bedrijfsvoorheffing voor het inkomstenjaar 2016 slechts mogelijk zijn indien de vennootschap ten vroegste in de loop van het jaar 2006 werd opgericht.

[4] De "spin-offs" (of start-up) uitgaand van de universitaire onderzoekslaboratoria zouden uitgesloten zijn van het voordeel van deze regeling.

[5] Wet van 17 juni 2013 houdende fiscale en financiële bepalingen en bepalingen betreffende de duurzame ontwikkeling, Belgisch Staatsblad van 28 juni 2013.

[6] Art. 275/3, § 1, 6de lid van het WIB 92.

[7] We verwijzen naar de definitie hiervoor die we hebben besproken in het kader van de samenwerkingsovereenkomst.

[8] Het gaat om de personen die belast zijn met het organiseren, coördineren en plannen van het project in zijn administratieve, juridische, financiële en technologische aspecten.

Artikel 275/3 van het WIB 92 heeft een laatste situatie van vrijstelling van doorstorting toegevoegd die op 1 januari 2006 van kracht geworden is. Het gaat om de ondernemingen die "hooggekwalificeerde" onderzoekers tewerkstellen voor onderzoeks- of ontwikkelingsprojecten of -programma's.

Deze restcategorie[1] van vrijstelling onderscheidt zich van de andere hypothesen die wij hebben bestudeerd omdat zij eist dat de onderzoekers een specifiek wetenschappelijk diploma bezitten. We gaan hierna dieper in op deze twee voorwaarden.

Ondernemingen die onderzoekers bezoldigen die tewerkgesteld zijn in onderzoeks- of ontwikkelingsprojecten of -programma's

Ondernemingen die onderzoekers bezoldigen

Het begrip "onderneming" moet in boekhoudkundige zin geïnterpreteerd worden.

Bijgevolg kan het gaan om:

• ofwel een handelaar natuurlijke persoon;
• ofwel een rechtspersoon (in ruime zin, in tegenstelling tot natuurlijke persoon) dat wil zeggen een handelsvennootschap of vennootschap met handelsvorm, een overheidsorganisme dat statutaire activiteiten van commerciële, industriële of financiële aard uitoefent of enig ander organisme al dan niet met rechtspersoonlijkheid dat met of zonder winstoogmerk een activiteit van industriële, commerciële of financiële aard uitoefent.

Welke vorm de betrokken vennootschap ook zal aannemen, steeds moet zij bezoldigingen ten aanzien van de tewerkgestelde onderzoekers verschuldigd zijn. Het kan gaan over consulting-of interimvennootschappen die onderzoekers tewerkstellen in projecten of programma's bij hun klant[2].

Onderzoekers die meewerken aan (projecten en programma's van) onderzoek en ontwikkeling

De tewerkstelling van de werknemer moet kwalificerend zijn. Dat betekent dat de onderzoeker moet worden ingezet voor één of meer projecten of programma's zowel van onderzoek als van ontwikkeling (Bv de ontwikkeling van softwareprogramma's[3]) Voor een definitie van deze begrippen verwijzen we u naar de vraag: “Wat verstaat men onder ‘onderzoeks- of ontwikkelingsprojecten of -programma's?'

Hoewel ze actief zijn in de domeinen van onderzoek en ontwikkeling, moeten de onderzoekers met het oog op de vrijstelling bovendien houder zijn van een diploma van doctor (Ph’D) in de wetenschappen of burgerlijk ingenieur of een master- of bachelordiploma in een specifiek studiegebied behaald hebben.

Deze onderzoekers zijn houder van een doctoraat (Ph'D) of master in een wetenschappelijke discipline

Hoewel ze actief zijn in de domeinen van onderzoek en ontwikkeling, moeten de onderzoekers met het oog op de vrijstelling bovendien houder zijn van een diploma van doctor in de wetenschappen of burgerlijk ingenieur of een master in dat studiegebied behaald hebben.

Doctor (PhD) of burgerlijk ingenieur

Het doctoraat[4] wordt in zijn gebruikelijke betekenis geïnterpreteerd[5], dat wil zeggen een derde universitaire cyclus die toegang geeft tot de academische graad van doctor, verkregen na het verdedigen van een proefschrift.

Het gaat hier om doctoraten in de toegepaste wetenschappen, in de exacte wetenschappen[6], in de geneeskunde, in de diergeneeskunde of in de farmaceutische wetenschappen. Deze lijst werd uitgebreid met het diploma van burgerlijk ingenieur en, gezien de gelijkschakeling, van bio-ingenieur (vroeger landbouwkundig ingenieur).

Master of gelijkwaardig diploma verkregen in een wetenschappelijk studiegebied

Sinds 1 januari 2007 zijn ook de doctors, de onderzoekers houder van een master of gelijkwaardig diploma[7] in de studiegebieden of combinaties van de volgende studiegebieden toegelaten tot deze regeling[8]:

• in de Vlaamse Gemeenschap[9]: wetenschappen, toegepaste wetenschappen, toegepaste biologische wetenschappen, geneeskunde, dierengeneeskunde, farmaceutische wetenschappen, biomedische wetenschappen, industriële wetenschappen, technologie en nautische wetenschappen, biotechniek, architectuur, productontwikkeling;
• in de Franse Gemeenschap[10]: wetenschappen, ingenieur, landbouwkunde en biologisch ingenieur, geneeskunde, dierengeneeskunde, biomedische en farmaceutische wetenschappen, architectuur en urbanisme, industriële wetenschappen, industriële landbouwwetenschappen.

Ter info: diploma's in de economie en psychologie komen niet in aanmerking voor deze maatregel.

Bachelor of gelijkwaardig diploma verkregen in een wetenschappelijk studiegebied

Sinds 1 januari 2018 komen ook bachelors in aanmerking voor de regeling. Deze uitbreiding heeft zowel betrekking op academische bachelors als op professionele bachelors.

Net zoals voor master- en doctorsdiploma’s zullen echter niet alle bachelors in aanmerking komen, maar enkel diegene die behaald werden in een specifiek door de wet bepaald studiedomein.

De academische bachelordiploma’s (of gelijkwaardig) dienen behaald te zijn in één van de studiegebieden zoals bepaald voor masterdiploma’s (zie bovenstaand).

Professionele bachelordiploma’s (of gelijkwaardig) dienen dan weer behaald te worden in één van onderstaande studiegebieden zoals bij uitbreiding door de wet opgesomd:

• in de Vlaamse Gemeenschap: biotechniek, gezondheidszorg, industriële wetenschappen en technologie, nautische wetenschappen, handelswetenschappen en bedrijfskunde (gericht op informatica en innovatie);
• in de Franse Gemeenschap: paramedisch, techniek (beperkt tot opleidingen die in hoofdzaak gericht zijn op biotechniek, industriële wetenschappen, technologie, nautische wetenschappen, productontwikkeling en informatica.

Ter info: diploma's in de economie en psychologie komen niet in aanmerking voor deze maatregel.

Buitenlandse diploma's?

Onderzoekers die houder zijn van een buitenlands diploma kunnen mogelijks in aanmerking komen voor de toepassing van de vrijstelling.  De decreten van de Vlaamse en Franse Gemeenschappen voorzien immers uitdrukkelijk in de gelijkschakeling van bepaalde buitenlandse titels. 

BESLPO kan adviseren over de al dan niet gelijkwaardigheid van buitenlandse diploma’s. In bepaalde gevallen zal echter een gelijkschakeling van de diploma’s moeten gevraagd worden bij NARIC.

Er is geen lijst met landen waarbij men a priori naar NARIC moet stappen om de gelijkwaardigheid te laten onderzoeken.

Binnen Europa is men bij de Bologna-akkoorden overeengekomen om dezelfde graden te gaan gebruiken voor gelijkwaardige diploma's en werd het systeem van de studiepunten ingevoerd. Soms is er twijfel met de gelijkwaardigheid van diploma's behaald vóór deze periode. Elk land heeft die akkoorden eveneens in verschillende snelheden ingevoerd. Ook bij de specialiteit is het niet altijd duidelijk met welk Belgisch diploma het buitenlands diploma het best overeenstemt. Vandaar dat BELSPO af en toe naar NARIC zal doorverwijzen om het diploma te laten onderzoeken.

Af en toe moet ook nagegaan worden of de instelling wel degelijk door de eigen overheid erkend werd om bepaalde diploma's af te leveren.

Hoeveel bedraagt de vrijstelling?

Sinds 1 juli 2013 is voor alle beoogde situaties 80% van de ingehouden bedrijfsvoorheffing vrijgesteld van doorstorting aan de fiscus.

Afwijkende regels voor bachelor

Voor bachelors bedraagt de vrijstelling eveneens 80% van de bedrijfsvoorheffing (zoals ingehouden op de lonen van de bachelors), maar is ze beperkt tot:

• 25% van het totale bedrag van de vrijstelling zoals toegepast voor de werknemers met een specifiek master- en/of doctordiploma;
• deze beperking wordt verhoogd tot 50% van dit bedrag voor KMO’s (dit zijn vennootschappen die voldoen aan de voorwaarden van art. 1:24 §§1-6 W.Venn.en Verenigingen voor het aanslagjaar dat verbonden is aan het belastbaar tijdperk waarin de bezoldigingen betaald zijn)

Bachelors- De beperking tot 25% en desgevallend 50% geïllustreerd

Onderneming X (geen KMO) heeft een onderzoeksproject lopen waaraan 2 masters in de biomedische wetenschappen deelnemen, alsook 2 professionele bachelors in de biotechniek.

Tot 31 december 2017 kon enkel een fiscale vrijstelling van 80% worden toegepast op de ingehouden bedrijfsvoorheffing van de 2 masters. Vanaf 1 januari 2018 komen eveneens de bezoldigingen van de 2 werknemers met het bachelordiploma in aanmerking en dit voor 40% van de ingehouden bedrijfsvoorheffing op hun loon, beperkt tot 25% van de vrijgestelde bedrijfsvoorheffing van de masters.

In januari 2018 bedraagt de ingehouden bedrijfsvoorheffing op de lonen van de masters 2.200 euro. Bijgevolg kan 1.760 euro hiervan (ofwel 80%) worden vrijgesteld.

De ingehouden bedrijfsvoorheffing op de lonen van de 2 bachelors bedraagt daarentegen 1.350 euro. In principe is de gedeeltelijke vrijstelling van doorstorting van bedrijfsvoorheffing voor hen dan gelijk aan 80% ofwel 1.080 euro. Dit bedrag overschrijdt echter de 25% van de totale vrijstelling zoals toegepast voor de masters en dient bijgevolg beperkt te worden tot 440 euro.

Om welke bezoldigingen gaat het?

Enkel de bezoldigingen toegekend aan onderzoekers die meewerken aan onderzoeks- en ontwikkelingswerkzaamheden zullen in aanmerking worden genomen.

De fiscus voegt er bovendien aan toe dat de voornoemde bezoldigingen slechts in acht zullen worden genomen in verhouding tot[11] de tijd die effectief zal zijn besteed aan de onderzoeks- en ontwikkelingswerkzaamheden.

Bijzondere bewijsformaliteit

Net zoals voor de young innovative companies en rekening houdend met de beperking van de vrijstelling tot de bezoldigingen die verband houden met O & O enerzijds en met de mogelijkheid van een gemengde activiteit (onderzoeks- en ontwikkelingstaken en andere taken) anderzijds, is het voorzichtig om de spreiding van de arbeidstijd en de taken in de aanwervingsovereenkomst of in bijlage ervan te formaliseren.

---

[1] Ze omvat alle "privé- en publieke" ondernemingen in het algemeen en niet alleen die welke bijzondere kenmerken vertonen of een ad hoc erkenning bezitten, enz.

[2] Voorafgaande beslissing nr 2010.146 van 1 juni 2010

[3] VA K.Volksvertegenwoordigers Ord sess 2009-2010 Vraag nr 244 van 5 januari 2010. QRVA nr 52-92 9.73.

[4] Dit acroniem betekent oorspronkelijk Philosophiae Doctor (PhD) waarvan de betekenis geleidelijk is uitgebreid en in de Angelsaksische wereld de betekenis heeft gekregen van doctoraat, zoals wij dit in Europa kennen.

[5] De begrippen zijn gelijkaardig in de Franse en Vlaamse gemeenschap. Voor de Franse Gemeenschap, zie het decreet van 31 maart 2004, Belgisch Staatsblad van 18 juni 2004 en voor de Vlaamse Gemeenschap, het decreet van 4 april 2003, Belgisch Staatsblad van 14 augustus 2003.

[6] Het gaat om de wetenschappen: wiskunde, fysica, biologie, chemie en actuariële wetenschappen, …

[7] Dat betekent dat de titels of diploma's weliswaar niet de benaming van master dragen maar toch hetzelfde type van opleiding bekrachtigen.

[8] De Duitstalige Gemeenschap reikt momenteel geen master of gelijkwaardig diploma uit.

[9] Voornoemd decreet van 4 april 2003.

[10] Voornoemd decreet van 31 maart 2004.

[11] Art. 274/3 lid 6, streepje 4 van WIB 92.